நடுநிசி..தகஜத் தொழுகை

நடுநிசி..தகஜத் தொழும் நேரம்..வழக்கம்போல்

எழுந்து ஆயத்தமானேன்..

இருள் சூழ்ந்திருந்தது..

மனமும் இருண்டிருந்தது..

ஏதோ அழுத்தம் நெஞ்சினில்..

அழுதேன்.. அழுதேன்..அழுதேன்..

வழிந்தோடும் என் கண்ணீரை துடைத்திட தான் யாருமில்லை..

ஓஹ்.. நம் இரண்டு கைகள்

உண்டே என்ற உணர்வு

சட்டென உதித்தது மனதில்.. 

சாய்ந்து அழுத்திட தோள்கள்

இல்லையே என்று மனம்

அரற்றியது. நிலம் உண்டே

தலை வைத்திட என்பதை

இதயம் நினைவு படுத்தியது..

கண்ணீர் விழிகளை திரையிட்ட

நிலையில் சுஜூதுக்கு

சென்றேன்..அல்லாஹ்வை நினைத்தேன்..உணர்ந்தேன்..

அவனே போதுமானவன்.. 

சுஜூதில் இருந்து நிலைக்கு

வந்தேன்.. நானும் மனம்

தெளிந்து நிலைக்கு வந்தேன்..